Neeltje over haar ervaringen bij Umah-hai: “Ik zeg wel eens dat zonder Umah-hai ik er waarschijnlijk niet meer zou zijn en dat meen ik ook. Ik heb in het verleden veel verschillende hulpverlening gehad. Van het Riagg tot Mentrum, niks hielp echt. Verschillende psychiaters, spv’ers en psychologen, niemand wist echt tot mij door te dringen. Misschien lag het aan mij, misschien aan hun, ik weet het niet.”

Het ergste wat een psychiater weleens tegen mijn moeder heeft gezegd toen ik te depressief was om uit mijn bed te komen is: Je moet haar gewoon het bed uit trekken. Alsof dan alles goed zal komen. Het ergste wat er tegen mij persoonlijk niet één, maar twee keer is gezegd: Maar jij hebt toch geen nee gezegd? Dit soort dingen worden nog steeds gezegd in de psychiatrie. Zolang je het zelf niet heb ervaren weet je niet wat het is om trauma’s, verslaving of een psychiatrische aandoening te hebben.

Daarom is Umah-hai zo geweldig, deelnemers (geen cliënten of patiënten) en medewerkers weten waar je het over hebt. Soms wil je niet eens wat zeggen en dat is al genoeg. Je hoeft er soms niet eens te zijn. Er is begrip voor iedereen en voor elke situatie.

Ik ben 1 oktober 2012 bij Umah-hai gekomen en 1 december 2012 officieel. Ik heb een proefperiode gehad van twee maanden. Ik kwam te wonen in Doorn waar toen nog het vrouwenhuis was. In het begin had ik nog geen dag invulling, ik hing wat rond in huis en deed niet zo veel. Ik begon mee te doen met het paardenproject. Dat hield in dat ik meeging naar de manege en daar hielp en mocht paardrijden. Ik begon met één keer per week en dat werd uiteindelijk drie keer per week. Ik vond het best eng om paard te rijden en nadat ik een paar keer gevallen was vond ik het fijner om grondwerk te doen met de paarden. We hebben altijd fijne begeleidsters gehad bij het paardenproject. Het was heel waardevol maar op een gegeven moment kon het niet meer vanwege financiële zaken.

Vervolgens kwam ik soort van per ongeluk in een band terecht, dat is een enerverende periode geweest. Ik was de zangeres van de band en heb veel lol gehad in die periode. Het is uiteindelijk niet zo leuk geëindigd, ik ben er een soort van uitgezet. Ook daarbij was Umah-hai een grote steun. Een medewerker is meegegaan naar het laatste gesprek met de band en heeft mij daarbij enorm ondersteund.

Betekenisvol leven is voor mij: steeds vooruitgaan en steeds meer kunnen en doen. Ik had tien jaar geleden nooit gedacht dat ik zou zijn waar ik nu ben. Ik was eerst van plan met kinderen te gaan werken. Dat lijkt me nog steeds wel leuk, maar nu denk ik dat het misschien wel beter is om wat met mijn ervaringen te doen. Misschien wel binnen Umah-hai zelf.

Dankzij de hulp en ondersteuning van Umah-hai heb ik de regie over mijn leven teruggekregen. Ik heb een geweldig leven. Ik heb vrienden en een lieve broer. Ik heb de mogelijkheid een opleiding te gaan doen. Ik heb een mooi huis. Ik ben een oprecht gelukkig mens en zie een voorspoedige toekomst met mogelijkheden. Ik ben Umah-hai en mijzelf dankbaar hiervoor en sluit af met een zelfgeschreven gedicht uit mijn bundel Dromenvanger.

Eenzaam maar niet alleen

Ik ben zelden alleen, ik ben wel eenzaam.

Alle letters van alleen zitten in mijn naam.

Vroeger keek ik naar buiten door het raam.

Wilde altijd horen bij wat erbuiten was.

Wilde weg ver weg zonder tas.

Had altijd het gevoel dat ik nergens bij pas.

Het gevoel dat je altijd alleen blijft.

Dat niks goed is wat je schrijft.

Het is niet uit te leggen dat gevoel van verdriet.

Het gevoel van ik kan het niet.

Soms overspoelt dit gevoel mij.

Maar over het algemeen ben gelukkig, blij.

Vrolijk, gelukkig en vrij.